Een heel lang verhaal (deel 2)

(Noosa, Rockhampton, Airlie Beach, Whitsundays, Magnetic Island, Cairns)

Hier het vervolg van mijn belevenissen van de afgelopen 3 weken.

Op donderdag 18 juni stond er voor mij een mini 4wd tour op het programma.
Heel toevallig had Anna (kamergenoot in het hostel) precies dezelfde tour geboekt en konden we gezellig samen gaan. Ik wist niet zo goed wat ik ervan moest verwachten, aangezien het enige wat ik ervan wist was dat we met een mini 4wheeldrive door de binnenlanden van Airlie Beach zouden rijden. De tour was me aangeraden door degene die mijn andere tours ook had geboekt en het leek me wel leuk. Nou wat ben ik blij dat ik besloten heb om het te doen! Jeetje mina wat was dat gaaf zeg!

Maar goed even terug naar het begin. Om 12 uur werden we opgehaald door een busje van het bedrijf. Eerst dachten Anna en ik dat we de enige waren, maar gelukkig waren er nog 4 anderen. Is toch wat gezelliger met meer mensen.
We moesten een halfuur rijden naar de locatie en tijdens de rit moesten we formulieren invullen en kregen we een filmpje te zien over wat we gingen doen.
Wat bleek: we gingen in 2-persoons buggy's door de bossen scheuren. Maar we gingen niet alleen een beetje leuk door de bossen rijden, nee ook gingen we een hindernissen parcours doen en door een modderparcours rijden!

Toen we bij onze bestemming aangekomen waren kregen we eerst uitleg over hoe de buggy's werkten. Daarna kregen we allemaal een helm en een bril (tegen de rondvliegende modder en stof). Ze hadden ook schoenen die mensen achter gelaten hadden die we mochten gebruiken, zodat we onze eigen schoenen konden besparen (waar ik achteraf héél erg dankbaar voor ben).

Toen iedereen zijn spullen had ging het avontuur eindelijk beginnen. Ik zat samen met Anna in een buggy. We gingen met 5 buggy's: in de voorste zat een begeleider, de 2e zaten een jongen en een meisje, de 3e zaten Anna en ik, in de 4e twee mannen en in de laatste nog een begeleider. Ik mocht als eerste rijden. Het eerste stuk was rustig op gang komen en wennen aan de buggy en de hobbelige wegen. Ze hadden een heel groot gebied met zelf gemaakte zandwegen (iets breder als onze buggy's) dat door een heel bosgebied liep.
Hoe verder we kwamen hoe ruiger en hobbeliger de weg werd (leuk!).
Zo nu en dan waren er ook wat heuvels, waar je je gaspedaal goed voor moest indrukken.
Na een tijdje gereden te hebben, kwamen we bij het hindernissen parcours aan en hadden we even een korte pauze, waarin we uitgelegd kregen hoe het parcours eruit zag en hoe we die het beste konden doen.
Iedereen mocht het parcours 3 keer rijden (als bestuurder).
Omdat ik al wat gewend geraakt was aan het rijden mocht ik als eerste van ons 2en.
De eerste paar hindernissen waren aardig goed te doen.
Maar toen kwamen we bij een wiebelplank....... Ik was even vergeten dat ik aan de rechterkant zat te sturen ipv de linkerkant.......... waardoor ik te veel naar links stuurde en precies naast plank terecht kwam.... en vast kwam te zitten. OEPS!!!
De begeleider vertelde dat ie eerst een foto moest maken, want dit had ie nog nooit meegemaakt. Haha, heel knap Esther, goed gedaan, haha. Gelukkig kon de buggy tegen een stootje en konden we snel weer verder.

Nadat ik mijn 3 rondes gedaan had, mocht Anna rijden en mocht ik ernaast zitten, wat ook heel leuk was. Toen iedereen klaar was gingen we verder met onze tocht en zijn we naar een uitkijkpunt gereden boven op een berg waar je een heel mooi uitzicht had. Het was er echt heel stil. Puur natuur.
Na het uitkijkpunt zijn we weer terug gereden naar het beginpunt, waar de modderpoel was. De eerste keer zijn we er rustig doorheen gereden om het parcours te verkennen. Daarna zijn we gestopt in de pit-stop, zodat we onze dierbare spullen (die niet vies mochten worden) aan de kant konden leggen, voordat we volop door de modder gingen racen.
Ook hier was het weer zo dat iedereen 3 rondjes mocht rijden.
Anna ging als eerste rijden. Meteen het eerste rondje gingen we vol gas en binnen de kortste keren zaten we onder de modder. Wat een lol hadden we zeg! GEWELDIG!
Ik ben volgens mij nog nooit zo vies geweest, haha.
Gelukkig hadden ze douches die we konden gebruiken en had ik schone kleren meegenomen.
Nadat iedereen weer een klein beetje schoon was achter de oren was het helaas al weer afgelopen en werden we teruggebracht naar het hostel. Aaaaaah.

Op zondag 21 juni zat mijn verblijf in Airlie Beach er op en ging ik mijn reis langs de oostkust weer vervolgen. Om half 5 's ochtends werden we door een Loka guide opgewacht bij de bushalte. Hier werden we opgehaald door de bus en werden we naar het treinstation gebracht waar we de trein naar Townsville hebben genomen. Om half 10 gingen we met de ferry van Townsville naar Magnetic Island.
Eenmaal aangekomen op Magnetic Island moesten we nog met de bus naar het hostel en toen zat de reis er weer op.
's Middags heb ik nog even lekker op het strand gelegen en 's avonds weer allemaal nieuwe mensen ontmoet.

Op maandag 22 juni heb ik samen met 12 anderen 3 barbie-auto's en een scooter gehuurd en zijn we Magnetic Island gaan verkennen.
Het was de bedoeling dat we achter elkaar aan zouden rijden, maar al snel ging dat mis aangezien wij de eerste de beste rotonde de verkeerde afslag namen en we meteen de rest kwijt waren. Hierdoor moesten we een tijdje zoeken waar de rest gebleven was. We wisten dat we naar de Rock Wallabies moesten, maar waar dat was? Op een gegeven moment hebben we Google Maps (lange leve de huidige technologie) er maar bii gepakt en toen kwamen we er achter dat we veel te ver gereden waren en dat we dus weer terug moesten. Uiteindelijk kwamen we dan toch eindelijk bij de Rock Wallabies aan en werden we weer herenigd met de rest van de groep. We waren aangekomen bij een parkeerplaats met daarnaast allemaal grote rotsen waar heel veel Rock Wallabies (hele kleine kangaroes) leven. Ondanks dat ik geen eten had om ze te voeren kwamen sommigen toch heel dichtbij om je hand te besnuffelen en een paar lieten zich zelfs ook aaien. En ze waren heel lekker zacht :-)

Na de rock wallabies zijn we naar de parkeerplaats gereden waar The Forts Walk begon. Dit is een wandelroute langs verschillende stukken fort die overgebleven zijn van de Tweede Wereldoorlog. Normaal duurt deze tocht zo'n 2 uur, maar ik denk dat wij er ongeveer 3,5 uur over gedaan hebben. Onderweg ben ik mijn eerste wilde slang tegengekomen (slik) die vlak voor de voeten van een jongen uit onze groep langs gleed. En ik liep vlak achter die jongen.... brrrr. Hij was zwart met een rode buik (iemand zei later dat dat wel eens een hele giftige slang geweest kon zijn.... ben ik even blij dat ie heel snel weg was). Ook hebben we nog een koala gezien die een kleine baby bij zich had, aaaaaah.
Ondanks dat het eerst heel mooi weer was, kregen we een hele dikke regenbui over ons heen, waardoor we moesten schuilen in een fort. Altijd handig zo'n fort :P
Toen we weer terug waren bij de auto zijn we doorgereden naar Horseshoe Bay, waar we gegeten hebben.
Nadat iedereen uitgegeten was zijn we op zoek gegaan naar Butterfly Forrest. Er waren een aantal mensen die ons aangeraden hadden om daar heen te gaan, maar we wisten alleen niet waar het was. Na wat rondgevraagd te hebben, werden we door een local in de goede richting gewezen.
Wat bleek, het was een klein stuk bos waar allemaal vlinders leefden, wat niet heel makkelijk te vinden was.
Het was echt heel bijzonder. In het begin waren er geen vlinders, maar na een stukje doorgelopen te hebben kwamen we ineens in een gedeelte waar echt superveel vlinders waren! Het was zo mooi! Onbeschrijfelijk. Ik denk dat er wel duizenden waren. Allemaal mooie blauwe vlinders.
Het enige jammere was dat je ze niet echt goed op de foto kon krijgen omdat het best wel een dicht bos was (en ik had geen dure nikon camera bij me als backpacker zijnde).
Toen iedereen afscheid genomen had van de mooie magische vlinders was het alweer tijd om de auto in te leveren.
Maar natuurlijk niet voordat we een groepsfoto gemaakt hadden met onze mooie auto's.

Vanaf dinsdag 23 juni heb ik niet zo heel veel spannends meer gedaan, omdat ik ziek ben en heel veel last heb van mijn knie.
Op donderdag 25 juni ben ik van Magnetic Island doorgereist naar Cairns, wat mijn eindbestemming is van mijn Loka reis.

Ik ga nu even goed uitzieken en mijn rust pakken zodat ik kan kijken of ik hier in de omgeving een plek kan vinden om te gaan wwoofen.
Zodra ik weer wat leuks meegemaakt heb zal ik proberen om weer tijd te vinden (en wifi) om een nieuwe blog te posten.
Later!