De laatste blog. Cape Tribulation, Melbourne, Canberra en Sydney

Okee, ik had in gedachten om mijn nieuwe blog vorige week al te posten, maar dat is me helaas niet gelukt.
Omdat ik over een paar dagen naar huis ga, zal dit tevens mijn laatste blog zijn.
Dus ga er nog even 1 keer goed voor zitten en geniet ervan!


Op zaterdag 18 juli heb ik (zonder dat ik het van te voren wist) alvast een beetje mijn verjaardag gevierd.
Rob, Barbara en ik gingen eten bij Daryll en Lynn (vrienden van Rob en Barbara).
Onderweg in de auto moest ik een taart vasthouden. Barbara zou het dessert maken en meenemen dus ik dacht dat het gewoon een dessert was....

Daryll en Lynn wonen ook op een hobbyboerderij. Ze hebben een heel mooi huis met prachtige natuur (en heel veel ruimte) om huis heen.
Als eerste gingen we gezellig buiten zitten een eindje van het huis vandaan met een zelfgemaakt vuur.
Daryll en Lynn hadden een aantal nieuwe kalfjes dus nadat we onze soep en brood op hadden gingen Barbara, Lynn en ik (en de honden) de kalfjes even bewonderen.
Maar aangezien de koeien verderop in het weiland stonden moesten we daarheen lopen. En het fenomeen vlakke stukken weiland kennen ze hier niet, dus was het een wandeling door het bos, over een bruggetje (over een klein riviertje) en de heuvel op. Nadat we bij de koeien en kalfjes gekeken hadden zijn we weer teruggelopen. Aangezien het inmiddels best wel koud was geworden zijn we daarna naar binnen gegaan en is Daryll begonnen met eten maken.
Fish and Chips. Ik houd totaaaaal niet van vis (behalve kibbeling en vissticks haha), maar deze vis was best te eten en heb ik dan ook netjes opgegeten.
Na de fish and chips was het tijd voor het dessert....... En wat bleek nou... de taart was mijn verjaardagstaart!
Barbara had ook kaarsjes meegenomen, dus mocht ik, nadat ik Happy Birthday toegezongen had gekregen, heel traditioneel 21 kaarsjes uitblazen. Superleuk! Dat had ik nooit verwacht! Heb ik zomaar een echte Australische verjaardag meegemaakt!

Op maandag 20 juli was mijn WWOOF avontuur voorbij en was het tijd om afscheid te nemen.
Voordat ik wegging kreeg ik zelfs ook nog een verjaardagscadeautje mee. Het waren 3 edelsteentjes die ze zelf gevonden hadden tijdens een van hun tochten. Zo lief!
Ondanks dat ik hier maar 2 weken geweest ben, voelde het toch een klein beetje als een 2e thuis, en vond ik het ook wel een beetje moeilijk om weg te gaan.
Nadat ik al mijn spullen gepakt had heeft Barbara me naar de bus in Atherton gebracht en ben ik weer naar Cairns gegaan.

Ik had nog 1 tour staan voor mijn oostkust trip, namelijk een Cape Tribulation tour.
Cape Tribulation ligt ten noorden van Cairns en is het meest noordelijke punt van Australië waar ik zal ik komen tijdens deze reis.
Woensdagochtend 22 juli werd ik om 7.30 voor mijn hostel opgehaald met de bus.
Aangezien de bus nog verder gevuld moest worden, zijn we nog bij een aantal andere hostels in Cairns langsgereden voor we naar Port Douglas gingen waar we de laatste mensen op moesten halen.
Na Port Douglas zijn we naar the Mossman Gorge Centre gereden.
Hier kregen we een presentatie van een aboriginal over de cultuur van de aboriginals.
Hij liet ons een rookritueel zien en een aantal attributen die de aboriginals gebruiken.
Toch bizar dat alle dingen die wij vandaag de dag in een winkel kopen, dat zij die gewoon allemaal uit de natuur haalden. Hij liet bijvoorbeeld een blad van een boom zien, sassefrass ofzoiets, die ze gebruikten om zich mee te wassen en wat ook goed helpt bij atritis. Hij maakte het blad nat en ging het vervolgens kneden waardoor er allemaal schuim uitkwam net als gewone zeep. En het rook ook nog best wel lekker!

Na de presentatie zijn we met een shuttlebus naar Mossman Gorge Creek gereden, waar we de mogelijkheid kregen om even te zwemmen en rond te lopen.
Omdat we niet zo heel lang de tijd hadden, besloot ik om niet te gaan zwemmen en maar gewoon van de mooie omgeving te genieten en even rond te lopen.
Toen we weer met de shuttle terug waren bij the Mossman Gorge Centre zijn we weer in onze eigen bus gestapt om naar de Daintree River te rijden.
Bij de Daintree River zijn we op een boot gestapt voor de Daintree River Cruise om... jawel wilde krokodilen te spotten!
In totaal hebben we in 45 minuten tijd 3 krokodillen gespot. Eerst kwamen we Scarface tegen, een groot mannetje waarvan ze schatten dat ie zo'n 90 jaar oud is. Scarface lag lekker te luieren in de zon om op te warmen. Een eindje verderop lag een vrouwtje, die een stuk kleiner was als Scarface. En als laatste hebben we nog een hele kleine krokodil gezien. We hadden geluk dat de zon scheen, want wanneer het koud en bewolkt is, blijven de krokodillen in het water omdat het water dan warmer is dan de oever. Ondanks dat krokodillen koudbloedig zijn, moeten ze toch opwarmen om niet onderkoelt te raken.
Aan het einde van de boottocht werden we aan de andere kant van de rivier afgezet, waar de bus op ons stond te wachten. (De buschauffeur was ondertussen met de bus op de ferry de rivier overgestoken.)

Toen we allemaal weer in de bus zaten begon de tocht richting het hostel voor degenen die een tour met overnachting geboekt hadden (en daar was ik 1 van). Mijn hostel was de eerste die op de route lag. Het bleek dat er maar 2 anderen waren die in hetzelfde hostel sliepen als mij. Ik had verwacht dat er nog meer mensen zouden zijn, maar helaas.

Toen ik mijn spullen in mijn kamer gedropt had hebben we met zijn drieen een wandeling gemaakt door het regenwoud en over het strand dat vlakbij het hostel lag. Eerlijk gezegd viel het een beetje tegen hoe bijzonder het was. Ik had er iets meer van verwacht. Maar ach het kan niet altijd fantastisch zijn toch.

De volgende dag zouden we rond 2 uur ’s middags weer opgehaald worden voor de rest van de tour. Aangezien ik om 10 uur al moest uitchecken en het keihard regende (je bent in een regenwoud of je bent het niet), heb ik lekker rustig een boekje gelezen en nog wat gekletst met andere mensen.

Nadat we weer opgehaald waren zijn we naar een plek gereden waar we een wandeling hebben gemaakt door het regenwoud met uitleg van onze tourguide. Het wordt toch een stuk interessanter als je uitleg krijgt over de omgeving waar je loopt dan wanneer je zelf gewoon een beetje rondloopt, haha. Ondanks dat het regende zijn we tijdens de wandeling niet heel erg nat geworden, doordat de bomen en bladeren alle regen opvingen.

Na de wandeling zijn we weer in de bus gestapt en zijn we naar een Ice Cream Company gereden waar we de gelegenheid kregen om zelfgemaakt ijs uit te proberen. Nadat iedereen een ijsje had zijn we weer verder gereden om de Daintree River weer over te steken, dit keer met de ferry. Daarna zijn we naar een lookout gereden waar, als het helder weer is, Cairns op een afstand kunt zien liggen. Helaas was het bij ons geen helder weer en kon je dus niet zo heel veel zien, jammer. De lookout was ons laatste stoppunt van de tour en dus gingen we weer op weg naar Port Douglas en Cairns om iedereen weer bij zijn hostel af te zetten.

Terug in Cairns kon ik nog 2 dagen heerlijk genieten van mooi weer, dus heb ik lekker bij de lagoon liggen zonnebaden afgewisseld met een heerlijke verkoelende plons in het water.

Op zaterdagavond 25 juli ben ik naar Melbourne gevlogen. Om half 1 ’s nachts ben ik Melbourne geland, wat betekende dat het 26 juli was en dus... mijn verjaardag! Nadat ik mijn bagage verzameld had en een shuttle bus gevonden had, ben ik naar Southern Cross Station gebracht. Het was de bedoeling dat ik vanaf het station een tram zou nemen...... helaas was het 1 uur ’s nachts en reden er geen trams meer. En daar stond ik dan.... middenin een grote onbekende stad op zaterdagnacht. Gelukkig zag ik van die gele autootjes langs rijden met het woordje TAXI CAB waarvan ik dus wist dat die mij kon helpen. Alleen had ik nog nooit eerder een taxi genomen.. Na een beetje rond te hebben gekeken kwam ik erachter dat wanneer het lampje bovenop de auto aan is, dat de taxi beschikbaar is. Nu moest ik er alleen nog een zien te bemachtigen. Heel toevallig reed er een taxi voorbij die ik kon aanhouden en gelukkig voor mij stopte. YES! Nadat ik hem het adres gegeven had en mijn tassen en mijzelf in de taxi gepropt had was ik eindelijk op weg naar mijn hostel.

Uiteindelijk lag ik eindelijk om 2 uur in mijn bed in het hostel en kon ik lekker slapen.
Rond 9 uur werd ik weer wakker en was het tijd om op zoek te gaan naar een verjaardagsontbijt, aangezien er niemand was die mij ontbijt op bed kwam brengen, haha. Als goedmaker voor dit gemis heb ik een heerlijk ontbijt gehad: pannenkoeken met banaan, berrycream, ijs en stroop. JAMMIE!

Na het ontbijt ben ik wat gaan rondkijken in de grote stad Melbourne. En ik kan je vertellen het is een mooie stad. Heel veel mensen zeggen dat je een voorkeur hebt voor òf Sydney òf Melbourne, maar ik heb eerlijk gezegd geen voorkeur. Waarschijnlijk ben ik daarvoor te veel een plattelandsmeisje haha.

Aangezien het in Melbourne volop winter is en best wel een beetje koud is vergeleken bij 28 graden en ik maar 1 spijkerbroek en 1 trui bij me had was het tijd om wat nieuwe kleren te kopen. Wat alleen wel een beetje een nadeel is van backpacken is dat je niet veel kunt kopen. Dus ondanks dat ze heel veel leuke kleren hier hebben, heb ik uiteindelijk maar 1 broek, 1 shirt met lange mouwen en 1 vest gekocht.

Na nog wat rondgelopen en wat gegeten te hebben ben ik rond 5 uur weer terug naar het hostel gegaan voor mijn verjaardags-Skype-date met mijn ouders.
's Avonds heb ik in de bar van het hostel nog een paar nieuwe mensen ontmoet waarmee ik reuzeJenga heb gespeeld en naar een fireballshow langs de rivier gekeken heb. Blijkbaar is er elke avond om 9, 10 en 11 uur een kleine show waar ze uit verschillende kleine torens vuurballen afschieten. Best gaaf om te zien!

Op maandag heb ik eerst toch nog maar een muts en een sjaal gekocht om iets warmer te blijven. Nadat ik uitgevonden had hoe het openbaar vervoer hier werkt en een ovkaart gekocht had, ben ik met de tram naar de Royal Botanic Gardens gereden en heb ik daar rondgewandeld. Ik blijf het bijzonder vinden dat je, ondanks dat je in zo'n grote drukke stad bent, toch plekken hebt (zoals in de botanic gardens) waar je totale rust kunt vinden. Vanuit de botanic gardens ben ik naar the Shrine of Remembrance gelopen. Dit is een heel groot monument ter nagedachtenis aan de wereldoorlogen. Toen ik daar aankwam bleek dat je er ook binnen kunt kijken en dat er zelfs een museum is, verscholen onder de grond.
In het museum hadden ze allerlei informatie over de oorlogen waarin Australië betrokken is geweest.
Nadat ik uitgekeken was bij the Shrine of Remembrance ben ik naar de National Gallery of Victoria gelopen en heb ik daar binnen nog even rondgesneupt voor het sluitingstijd was. Daarna ben ik weer op zoek gegaan naar een tram richting het hostel.

Dinsdag 28 juli ben ik wat verder buiten de stad geweest en heb ik de buitenwijken St Kilda en Brighton bezocht. Mijn plan was om eerst alleen naar St Kilda te gaan en daar de hele dag door te brengen. In St Kilda hebben ze namelijk Luna Park een soort van permanente kermis en er was mij verteld dat dit erg leuk is. Helaas toen ik bij Luna Park aankwam bleken ze in de winter door de week gesloten te zijn. En dus was er niet zoveel anders te doen als een wandeling naar de pier te maken. Het schijnt dat er tijdens zonsondergang pinguins uit het water de pier op komen. Maar aangezien het midden op de dag was en de zon volop scheen heb ik dat helaas niet mee kunnen maken.
Na mijn wandeling over de pier ben ik met de tram en trein naar Brighton gereist.
In Brighton hebben ze op het strand allemaal verschillende strandhutten die in vrolijke kleuren beschilderd zijn. In totaal waren er 90 strandhutten.
Toen ik ze alle 90 gezien had ben ik weer op zoek gegaan naar het treinstation en heb ik de trein genomen naar de Melbourne Cricket Ground.
Dit is het op 11 na grootste stadion ter wereld. Onderin het stadion hebben ze het nationale sport museum. Mijn bedoeling was om alleen naar het museum te gaan, maar toen ik bij het museum aankwam bleek dat je ook een rondleiding kon doen door het stadion, dus heb ik eerst de rondleiding gedaan en ben ik daarna naar het museum gegaan.
In het stadion worden zowel cricket wedstrijden als australian football (rugby), ook wel 'a game of footy' genoemd door de australiers, gespeeld.
In de winter wordt er football gespeeld en in de zomer cricket. Omdat cricket op een ander soort veld wordt gespeeld als football, moet het hele veld omgebouwd worden. En dat is nogal wat!
Naast cricket en football wordt het stadion ook gebruikt voor andere evenementen, waaronder een voetbal wedstrijd tussen Manchester City en Real Madrid afgelopen vrijdag (24 juli).
In het museum lieten ze van alles zien over Australië en sport. Er was zelfs een gedeelte waar je zelf wat verschillende aspecten van de verschillende sporten kon uitproberen. Erg leuk.
Na het museum ben ik weer terug gegaan naar het hostel.

Op woensdag ben ik eerst naar het ACMI, Australian Centre for the Moving Image, geweest. Dit is een museum met allerlei informatie over hoe tv, film en videogames zijn ontstaan. Heel interessant om te zien!
Nadat ik uitgekeken was in het museum ben ik naar the State Library of Victoria gegaan en heb ik daar mijn ogen uitgekeken.
's Avonds had ik iets heel leuks voor de boeg. Ik heb mezelf namelijk een voorstelling van the Lion King the musical cadeau gegeven (voor mijn verjaardag). Een mooi excuus om te kijken of de Australiërs ook goede musicals kunnen neerzetten.
En ik moet zeggen dat ze het niet slecht doen! Genieten! Maar ik moet er toch bij zeggen dat wij Nederlanders toch iets betere kwaliteit kunnen neerzetten. Desondanks heb ik toch een geweldige avond gehad!!

De volgende dag ben ik naar Queen Victoria Market geweest. Dit is de grootste openlucht markt van het zuidelijk halfrond en is zo'n 7 hectares groot. Je kunt er van alles krijgen. Vis, vlees, fruit, kleding, speelgoed noem maar op. En aangezien het best wel groot was heb ik hier de hele dag mijn ogen uitgekeken.

Vrijdag (31 juli) was alweer mijn laatste dag in Melbourne. 's Ochtends ben ik eerst naar Hosier Lane geweest. Dit is een straat met allemaal graffiti als kunst. Erg mooi!
Als mooie touristische afsluiter van mijn bezoek aan Melbourne heb ik 's middags een rondrit gemaakt in een rode sightseeing bus die de hoogtepunten van Melbourne liet zien.

Op zaterdag had ik een 8 uur durende busreis naar The Nations Capitol: Canberra. Heel veel backpackers slaan Canberra over omdat het een vrij saaie plek schijnt te zijn, maar ik dacht ach het is toch de hoofdstad van Australië dus waarom zou ik er niet een bezoekje aan brengen. Veel mensen weten niet eens dat Canberra de hoofdstad is. Vroeger was er nogal strijd tussen Melbourne en Sydney over welke stad de hoofdstad zou moeten zijn en omdat ze er niet uitkwamen hebben ze maar een nieuwe stad gebouwd: Canberra.

Op zondag ben ik opgehaald door Michelle om bij haar te logeren. Michelle is een vrouw die ik heb leren kennen in Cairns. In Cairns ben ik een keer naar de kerk geweest en daar heb ik Michelle leren kennen die toevallig bij vrienden op bezoek was, maar dus in Canberra woont. Ze had toen gezegd dat als ik in Canberra was dat ik dan wel bij haar mocht komen logeren. Dus toen ik besloten had dat ik naar Canberra ging heb ik haar gemaild of ik bij haar kon komen en dat kon wel!
Nadat Michelle mij bij het hostel opgehaald had zijn we naar de kerk geweest. Michelle werkt voor de kerk als staffmember. Dit houd in dat zij onder andere bijbelstudies voorbereid en allerlei dingen regelt.
Na de kerkdienst zijn we naar huis gegaan. Michelle woont in een heel mooi nieuwbouwhuis iets buiten Canberra en heeft een hond Baxter, een schnauzer.
Ik kreeg een eigen kamer met 2-persoonsbed, dus dat was wel even heel erg fijn na het hostelleven!!

Omdat Michelle gewoon moest werken had ze helaas geen tijd om mij Canberra te laten zien en moest ik dus zelf wat rondkijken.
Maandag (3 augustus) ben ik naar Questacon en the State Library of Australia geweest.
Questacon is een science museum wat wel een beetje lijkt op Nemo in Amsterdam. Het is een beetje spelenderwijs informatie verkrijgen over science, erg leuk!
Nadat ik uitgekeken was bij Questacon ben ik de weg overgestoken naar the State Library of Australia, een gigantisch gebouw waar de belangrijkste boeken van Australië liggen opgeslagen. Helaas kun je niet zo heel veel zien, maar ik vind het toch altijd wel wat hebben zo'n grote bibliotheek.

Op dinsdag ben ik 's ochtends eerst naar the Royal Australian Mint geweest. Hier wordt al het muntgeld van Australië gemaakt. Ze hadden allerlei informatie over de historie van het muntgeld van Australië en je kon het proces zien hoe een munt gemaakt wordt.
De allereerste munten die ooit in Australië binnengekomen zijn waren Nederlandse munten! Het Batavia schip is namelijk stukgelopen aan de westkust van Australië en de opvarenden hadden munten bij zich die ze gebruikten om eten te kopen in West-Australië.
Dinsdagmiddag ben ik nog naar the National Gallery of Australia geweest en heb ik kunst bewonderd.

Ik snap op zich wel waarom backpackers Canberra overslaan. Naast de musea is er niet zo heel veel te doen in Canberra. Het was dat ik bij Michelle kon logeren en ik daar een hele gezellige tijd heb gehad, maar anders was het denk ik best saai geweest.
En oh ja, in Canberra was het KOUD! Overdag max 7 graden en 's nachts zo nu en dan zelfs vorst, brrr.

Op donderdag 6 augustus zat mijn bezoek in Canberra er alweer op en was het tijd om afscheid te nemen van Michelle. Voordat ze mij bij de bushalte heeft afgezet zijn we nog naar Mount Ainslie gereden, waar je mooi over Canberra uit kan kijken.

Donderdagavond ben ik weer aangekomen in Sydney wat zowel het begin- als eindpunt is van mijn reis door Australië.

Op vrijdag heb ik een rondleiding gehad door the Opera House. Ik had dit in mei al willen doen toen ik hier was, maar toen kon het niet vanwege een evenement. Maar nu dus gelukkig wel!
Jammer genoeg mocht je binnen geen foto's maken vanwege copyright.

Zaterdag ben ik naar de Netball World Cup 2015 geweest in the Allphones Arena in het Olympic Park van Sydney.
Toen ik de kaartjes bestelde dacht ik dat het korfbal was, omdat ik een keer ergens gelezen had dat de vertaling van korfbal in het Engels netball is, maar dit bleek niet zo te zijn.... OEPS! Haha. Dus toen heb ik maar gauw de spelregels van netball opgezocht. Gelukkig vind ik alle balsporten leuk om naar te kijken, dus dat maakte me sowieso niet zoveel uit ;-) En na de spelregels gelezen te hebben en wat filmpjes op internet bekeken te hebben, kon ik concluderen dat ondanks dat netball niet hetzelfde is als korfbal, dat het toch wel veel op elkaar lijkt. Dus kon ik zaterdag met een gerust hart naar de World Cup toe.
Want zeg nou zelf, hoe bijzonder is het om eens naar wereldkampioenschappen toe te gaan!
Ik heb genoten!!! Superleuk! (ondanks dat ik korfbal nog steeds leuker vind haha)
Australië is blijkbaar nummer 1 in de wereld met netball en toen ze moesten spelen zat het stadion dan ook vol met juichende geel/groene toeschouwers (dit zijn blijkbaar de australische kleuren, haha). Ik heb in totaal 4 wedstrijden gezien.
Aangezien dit nog maar de voorrondes waren weet ik nog niet wie de winnaar is.
Maar dat maakt helemaal niks uit want ik heb gewoon heel erg genoten!

Ik heb na vandaag nog maar 3 dagen te gaan voor ik woensdagavond aan mijn reis terug naar huis begin.
Ik heb gigantisch genoten van mijn tijd hier! Dit zal ik nooit vergeten.
Ik heb zoveel meegemaakt en gezien, niet normaal! Elke dag was een avontuur!

Toen ik aan deze reis begon had ik een aantal doelen.
Ik wilde even helemaal weg van huis zijn en alles achter me laten.
Ik wilde iets van de wereld zien.
Ik wilde kijken hoe het is om eens helemaal op jezelf te zijn.
Ik wilde erachter komen wat ik wel en niet kan met betrekking tot mijn knie en of ik uberhaupt zo'n soort reis kon maken.

Ik kan je vertellen: ik heb al mijn doelen behaald! Ongelofelijk!
Misschien egoïstisch om over jezelf te zeggen, maar ik ben supertrots op mezelf dat ik deze reis gemaakt heb en dat ik de hele 3 maanden volgehouden heb.
Er zijn best wel eens momenten geweest dat ik dacht 'wat doe ik hier in godsnaam' en 'ik wil naar huis', maar ik heb het volgehouden! Yes!

Dit was mijn laatste blog. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben om mijn verhalen te lezen (ondanks dat ze nogal wat lang waren haha).
In ieder geval heel erg bedankt voor het lezen en alle leuke reacties!

Liefs uit Oz,
Esther