WWOOFen in Millaa Millaa

Op maandag 6 juli begon er weer een nieuw avontuur: WWOOFen.

WWOOF staat voor Willing Workers On Organic Farms.
Dit houdt in dat je in ruil voor accommodatie en eten vrijwilligerswerk doet op een boerderij.
Ik heb een boek met allemaal adressen van WWOOFhosts die je kunt benaderen.
Na heel wat rondgebeld en gemaild te hebben, had ik eindelijk een adres gevonden waar ik heen kon, namelijk bij Rob en Barbara in Millaa Millaa.

Dus maandagochtend heb ik de bus genomen vanuit Cairns naar Atherton, waar ik door Rob en Barbara met de auto opgehaald werd.
Nadat ze mij van de bushalte opgepikt hadden zijn we naar een winkel gereden om een oven en magnetron te kopen. Rob en Barbara zijn namelijk bezig om een eind verderop van hun huidige huis een oude melkstal om te bouwen in een nieuw huis.

Rob vertelde me meteen al dat ze geen "normale" WWOOFfarm zijn, omdat het hun er meer om gaat dat je een deel van hun gezin bent dan dat je hard voor hun werkt. Dus alles wat zij doen wordt ik bij betrokken. Ook zijn ze geen bedrijf maar hebben ze een hobbyfarm.

Nadat de oven en magnetron gekocht waren zijn we naar kennissen, Ted en Marge, gereden om daar te lunchen. Ted heeft allerlei kristallen en diamanten die hij zelf vindt en slijpt. Supermooi! Rob en Barbara gaan tijdens vakanties ook op zoek naar stenen met kristallen. Blijkbaar kun je hier in Australië heel wat mooie diamanten vinden. Heel bijzonder!
Na de lunch zijn we naar huis gereden en hebben ze mij het huis laten zien.
Het huis is vrij oud en ook best wel vies, maar goed daar moet ik maar een beetje doorheen kijken. Ik ben tenslotte op het platteland. En voor het eerst in 2 maanden heb ik een slaapkamer voor mezelf, heerlijk!

Ze hebben hier best wel wat dieren. Schapen, lammetjes, koeien (maar dat zijn vleeskoeien en die staan bij het andere huis), kippen, een papegaai, 2 honden: Joshua (12 jaar) en Logan (1 jaar) en 2 katten: Sammie en Gypsie. Joshua en Logan zijn Border Collies en ze worden als echte schaapshonden gebruikt.

Barbara moest aan het eind van de middag aan het werk. Ze gaat naar verschillende boerderijen in de omgeving om tijdens het melken (van koeien) monsters te nemen. Daarna moet ze de monsters naar Malanda brengen, waar ze vervolgens opgestuurd worden om getest te worden.

Terwijl Barbara aan het werk was zijn Rob en ik naar Rob zijn vader gereden. Onderweg heeft Rob me nog wat van de omgeving laten zien. Rob's vader is 92 jaar en de volgende dag zou hij naar een verzorgingstehuis verhuizen. Dus zijn we daar heen gereden om te kijken hoe het met hem ging.
Er was een grote stoel die mee moest naar het verzorgingshuis en aangezien Rob een auto met laadbak heeft hebben we de stoel in de laadbak getild zodat we die de volgende dag naar het verzorgingstehuis konden brengen.
Op de terugrit heeft Rob me het nieuwe huis laten zien.
Toen we weer thuis waren kwam Barbara niet veel later ook weer thuis en was het tijd voor het avondeten. 'S avonds heb ik voor het eerst in 2 maanden Australische tv gekeken.

De volgende ochtend mocht ik uitslapen tot Barbara weer thuiskwam van het werk rond half 9. Rob was om 7 uur naar zijn werk gegaan. Rob werkt voor Telstra. Telstra is een groot telefoon/internetbedrijf hier, zoals bij ons KPN. Hij repareert storingen in de grond.

Na het ontbijt zijn Barbara en ik naar Malanda gereden om de monsters weg te brengen. Daarna zijn we naar het verzorgingshuis gereden om de stoel weg te brengen. Rob's vader was inmiddels al in het verzorgingshuis aangekomen. Je kon zien dat hij het best wel spannend vond allemaal. Maar ja dat hoort nou eenmaal ook bij het leven.
Na het verzorgingshuis zijn we naar de supermarkt gereden om boodschappen te doen voor we weer naar huis zijn gereden. De afstanden hier zijn best wel groot dus voor je in het dorp bent moet je zo een halfuur rijden. De dichtstbijzijnde dorpen hier zijn Millaa Millaa, Malanda, Atherton en Ravenshoe.
's Middags kregen we bezoek van mensen die mogelijk op het huis en de dieren komen passen als Rob en Barbara op vakantie gaan in augustus.
's Avonds kregen we nog bezoek van vriend Darryl die bleef eten.

Woensdag was Rob vrij van het werk. Barbara hoefde 's ochtends niet te werken dus konden we lekker uitslapen.
Er waren een aantal schapen die de nagels geknipt moesten hebben.
Eerst moesten de schapen opgedreven worden, dus mocht ik Logan aan het werk zien. Joshua is te oud dus die hoeft niet meer te helpen en mag lekker van zijn pensioen genieten ;-)
Het was heel indrukwekkend om te zien hoe 1 hond al die schapen kan opdrijven. Toch moet Logan nog wel veel leren, maar aangezien hij nog zo jong is, is dat heel begrijpelijk. Ze noemen Logan ook wel Mr. Fast omdat hij heel snel en druk is. Barbara zei 'ADHD with drugs', haha. Nadat alle schapen opgesloten waren moesten ze 1 voor 1 in de 'headlock' (ik ben de nederlandse naam vergeten, oeps). Mijn taak was om de headlock open en dicht te doen en het gereedschap aan te geven, terwijl Rob en Barbara de schapen behandelden. Als de poten geirriteerd waren, dipten ze de poten in een blauwe vloeistof.
Het was best wel koud en zo nu en dan regende het, dus ik was blij toen we eenmaal klaar waren.

's Middags ben ik met Barbara mee geweest naar een boerderij om te helpen met melken. De boerderijen hier zijn vrijwel hetzelfde als bij ons in Fryslân. Het enige echte grote verschil is dat ze hier geen stallen hebben voor de koeien, omdat de koeien altijd buiten zijn. En natuurlijk zijn de weilanden hier niet recht en plat, maar heuvelachig, aangezien we middenin de bergen zitten. De natuur hier is echt supermooi!
Mijn taak was om te helpen met melken en het verwisselen van de flesjes waar de melk in opgeslagen werd.
Deze boerderij had zo'n 170 koeien.
Elke boerderij wordt getest tijdens 2 keer melken, 1 keer 's middags en 1 keer 's ochtends.
Dus de volgende ochtend moesten we om half 5 opstaan, zodat we om kwart voor 5 in de auto zaten weer op weg naar de boerderij. Na het melken moesten we alles schoonmaken en de spullen weer in de auto laden. Daarna hebben we eerst thuis ontbijt gehad voordat we naar Malanda zijn gereden om de monsters weg te brengen en nog wat boodschappen te doen.

's Middags heb ik de hondenhokken opgeruimd en schoongemaakt, de veranda geveegd en gedweild en binnen de vloer geveegd en gedweild. Barbara was ondertussen naar haar werk gegaan en nadat ik klaar was, had ik lekker tijd om te relaxen. Barbara heeft een grote collectie met films, dus heb ik lekker een film gekeken.
's Avonds was ik helemaal uitgeput (aangezien ik niet meer gewend ben om te werken, haha :P), dus ben ik lekker vroeg op bed gegaan.

Op vrijdag kon ik weer lekker uitslapen tot Barbara om half 9 terugkwam van het werk. Nadat we de monsters weer weggebracht hadden zijn we naar Millaa Millaa gereden om de post op te halen en om weer wat van de omgeving te bekijken. De dorpen hier zijn best wel ouderwets. De meeste gebouwen zijn oud en het doet me zo nu en dan denken aan de dorpen die je ziet in de cowboy films, haha. Dan zijn wij in Nederland toch best wel modern!
Waar al onze postkantoren verdwenen zijn, wordt hier de post nog opgehaald bij het postkantoor uit postvakken.

Op zaterdagochtend werd ik wakker gemaakt door Logan die op mijn bed sprong en me uitgebreid begon te knuffelen.
Nadat ik de kippen en schapen gevoerd had, kreeg ik een hele leuke taak. Ik mocht namelijk op de quad rijden om hooi naar de schuren van de schapen te brengen. Superstoer!
Nadat ik hier mee klaar was heb ik Barbara geholpen om een hek te maken voor in het weiland. De koeien en stieren van de buren hebben namelijk het huidige hek kapot gemaakt en konden daardoor op het weiland van Rob en Barbara grazen, wat natuurlijk niet de bedoeling is.
Na de lunch hebben Rob en ik het hek naar het weiland gebracht, op de quad aangezien het te ver en te heuvelachtig is om het hek lopend te brengen. Joshua en Logan waren ook mee op de quad en terwijl Joshua lekker ging zwemmen, gingen Rob en Logan de koeien terug drijven naar hun eigen weiland. Nadat de koeien weg waren konden we het nieuwe hek plaatsen. Toen we daarmee klaar waren gingen we weer terug naar huis. Maar aangezien we onderaan een heuvel waren moesten we eerst weer boven zien te komen. En omdat het te zwaar was voor de quad om ons alle 4 naar boven te krijgen, was ik het bokje en moest ik samen met Logan naar boven lopen. En ik zal je zeggen, dat was me toch een steile heuvel! Pfieuw!
Aan het eind van de middag kwamen we erachter dat er weer een nieuw lammetje geboren was. Schattig!
Inmiddels zijn er 13 lammetjes.
Een aantal van de lammetjes waren oud genoeg dat ze de balletjes en/of de staart afgeknepen konden hebben. En omdat het wel wat pijnlijk is voor de lammetjes doen ze het voor de nacht zodat ze 's nachts bij kunnen komen.
Mijn taak was om de lammetjes vast te houden zodat Rob een rubberen ring om de staart/balletjes kon doen. En ik zal je zeggen sommigen waren best zwaar en hadden er geen zin in, haha.
Ze knijpen de staart af omdat als de staart lang blijft de staart heel erg vies wordt met stront of modder, waardoor ze een grotere kans op infectie krijgen. De balletjes knijpen ze af omdat ze maar een ram willen hebben, omdat er anders te veel lammetjes komen en ze ze moeten slachten omdat er te veel zijn.
Het was best wel zielig (maar toch ook wel een heel klein beetje grappig) om de lammetjes zien neer te vallen nadat ze de ringetjes om hadden.

De volgende morgen (zondag) was er een lammetje dat heel raar deed. Ze was helemaal stijf en wilde alleen maar op haar zij liggen. We hadden geen idee wat het kon zijn. Ze had wel een ringetje om de staart gekregen, maar Rob en Barbara hadden nog nooit eerder een reactie gezien van de ringetjes. We hebben haar een spuit met antibiotica gegeven en haar verder in de gaten gehouden. Het was heel zielig om te zien want ze was ook heel snel aan het ademhalen.
Barbara dacht dat het misschien een paralyses tick (verlammende teek) kon zijn, dus hebben we zowel het zieke lammetje als de andere lammetjes gecontroleerd. Er waren een paar die teken hadden, maar niet het zieke lammetje. En normaal gesproken zorgt een paralyses tick er juist voor dat het lammetje (of een ander dier) helemaal slap wordt en dus niet stijf.

Nadat we alle lammetjes gecontroleerd hebben ging ik plantjes potten.
Toen ik daarmee klaar was, heb ik Barbara geholpen om de schuur op te ruimen. De schuur moest goed opgeruimd worden, omdat volgende week de slager komt om een paar schapen te slachten.
Nadat de schuur opgeruimd was hebben we nog wat onkruid gewied. Ik was even bang dat het brandnetels waren, maar gelukkig was dat niet zo. Het is blijkbaar een plant die erop lijkt maar die niet steekt.
Voordat het donker werd hebben we het zieke lammetje samen met haar moeder even apart gezet zodat we haar konden laten drinken van de moeder.
Toen we de schapen weer terug brachten naar hun nachtverblijf kwamen we erachter dat er weer 2 nieuwe lammetjes (van 1 moeder) geboren waren.

Maandag was best wel een vreemde dag.
Maandagochtend toen we weer bij het zieke lammetje gingen kijken was ze slechter geworden. Ze kon niet meer blijven staan en ze was nog stijver dan de dag ervoor. We hebben nog geprobeerd om haar te laten drinken, maar dat wilde ze ook niet meer. Omdat Rob al naar zijn werk was heeft Barbara Rob gebeld om te overleggen wat te doen. Ondertussen zat ik met het lammetje in de zon. Toen Barbara terugkwam had een ze een geweer in haar handen.... ze hadden besloten om het lammetje uit haar lijden te verlossen. Ik wilde niet kijken dus ben ik terug gelopen naar het huis om de kippen te voeren.

Toen we allebei klaar waren hebben we ons omgekleed in schone kleren, want we moesten Rob's zus Irene naar het treinstation in Innesfail brengen. Innisfail ligt 65 km verderop dus dat was een mooi ritje. En allemaal door de bergen, dus ik kon volop van de omgeving genieten!
Toen we Irene bij het station hadden afgezet zijn wij Innisfail in gegaan om wat boodschappen te doen en rond te kijken.
Op de terugweg naar huis zijn we bij verschillende plaatsen gestopt om van een aantal mooie uitzichten te genieten. We zijn onder andere bij de Millaa Millaa Falls gestopt, wat een hele grote waterval die blijkbaar wereldberoemd is (ik had er alleen nog nooit van gehoord, haha).
Ook zijn we bij een uitkijkpunt geweest bovenop een berg waar je heel mooi alle dorpen kon zien.
Het is heel gek want als je ergens bent heb je niet door dat je in de bergen bent en als je een berg ziet kan je je niet voorstellen dat je op die berg zou kunnen zijn. Beetje gek uitgelegd maar ik weet niet hoe ik het anders kan beschrijven. Het is in ieder geval best wel magisch om in deze geweldige omgeving te zijn.

Eenmaal weer thuis heb ik 's middags de caravan gewassen. Toen ik klaar was kwam Barbara aangelopen met het zwarte lammetje (dat zaterdag geboren was) in haar armen. Het lammetje was helemaal slap. Ze had een dikke bult rond haar navel, dus waarschijnlijk had ze een ontsteking over gehouden van het loskomen van de navelstreng. Nadat Barbara met de dierenarts gebeld had, zijn we snel in de auto gesprongen om naar de dierenarts te gaan. Terwijl Barbara reed zat ik met het lammetje op schoot in de hoop dat ze zou blijven leven.
Toen we bij de dierenarts aangekomen waren en hij naar het lammetje gekeken had, vertelde hij ons dat er niet veel was wat hij kon doen. Dus besloot Barbara dat hij het lammetje mocht in laten slapen en dat we haar daarna mee naar huis zouden nemen zodat haar moeder kon zien dat haar lammetje dood was.
Dat was heftig! De downside van werken met dieren. Ik had niet verwacht dat het me zou raken, maar ik heb toch even met tranen in mijn ogen gestaan.
Op aanraden van de dierenarts hebben we toen we weer thuis waren de navels van de andere nieuwgeboren lammetjes ingesmeerd met jodium om te voorkomen dat zij ook een ontsteking krijgen.
Zoals ik al zei, maandag was een vreemde dag.

Voor de rest is het niet echt benoemenswaardig om te vertellen wat ik nog meer gedaan heb.

De laatste paar dagen is er een koufront over Australië getrokken, waardoor het 's avonds en 's nachts verrekte koud is, brrrr. En aangezien ze hier in Australië geen centrale verwarming hebben, moeten we het doen met de houtkachel en heel veel lagen dekens. Maar gelukkig is het wel heel mooi weer overdag met ongeveer 20 graden en volop zon, waardoor de uitzichten hier nog mooier zijn.

Ik blijf hier tot aanstaande maandag en dan ga ik weer terug naar Cairns.
Volgende week zaterdag vlieg ik naar Melbourne en dan reis ik langzamerhand weer terug naar Sydney, aangezien ik dan nog maar 2 weken te gaan heb voor ik weer naar huis ga.

Niet te geloven dat ik hier al 2 maanden ben! Het is niet altijd even makkelijk geweest, maar ik heb in ieder geval volop genoten van alles wat ik tot nu toe gedaan en gezien heb!!